Amerika’daki Müslümanlar: Unutulmuş bir tarih

Mirat Haber Ajansı

Müslümanlar 300 yıldan fazla bir süredir “kurucu babalardan” günümüzün blues müziğine kadar ABD’nin hikayesini etkilemiştir. Ancak zamanla, Amerika’daki Afrikalı Müslümanların hikayesi ve hatta varlığı hafızadan kayboldu. Ancak 11 Eylül trajedisinden bu yana, bu unutulmuş tarihe artan bir ilgi var, çoğu için şaşırtıcı bir keşif. Afrikalı Amerikalı Müslümanlar, bunu, İslam’ın yabancı olmaktan çok, Hristiyanlık kadar Amerikalı olduğunu göstermek için eski bir soy ve göçmen toplulukları olduğunu iddia etmek için kullandılar. Bugün, daha geniş İslam dünyasındaki insanlar bu uluslararası İslam tarihi ile giderek daha fazla ilgileniyorlar. Afrikalılar ve Müslümanlar olarak, Amerikan köleliğinin korkunç zulmüne inançlarını yaşayan insanlar, bu ülkenin sosyal, dini ve kültürel dokusuna katkıda bulundular. Müslümanların, kabul edilmiş olsun ya da olmasın mirası yaşıyor. Hikayeleri bir Afrika hikayesi, bir Müslüman hikayesi ve bir Amerikan hikayesidir.

Müslümanlar genellikle 20. yüzyılda ABD’ye gelen göçmenler olarak düşünülür, ancak üç yüzyıldan fazla bir süredir Afrikalı Müslümanlar tanıdık bir varlıktı. İslam’ın 8. yüzyıldan beri bilindiği ve 1000’lerin başında yayıldığı Senegal, Mali, Gine, Sierra Leone, Gana, Benin ve Nijerya’da büyümüşlerdi. Tahminler değişiklik gösteriyor, ancak bunlar Amerika’ya götürülen 12,5 milyon Afrikalıdan en az 900.000’di. Amerika Birleşik Devletleri’nde hayatlarını köleleştirerek geçiren 400.000 Afrikalıdan on binlercesi Müslümandı. Köleleştirilmiş nüfus içinde azınlık olmalarına rağmen Müslümanlar başka hiçbir topluluk gibi kabul edilmiyorlardı. Köle sahipleri, seyyahlar, gazeteciler, akademisyenler, diplomatlar, yazarlar, rahipler ve misyonerler onlar hakkında yazdı. Georgia’nın kurucusu James Oglethorpe, Başkanlar Thomas Jefferson ve John Quincy Adams, Dışişleri Bakanı Henry Clay, ABD milli marşı Francis Scott Key’in yazarı ve Kurucu Babalar Charles W. Peale’in portresisti Charles W. Peale, bazılarıyla tanıştı. Müslümanların göze çarpanlığının bir kısmı, dinlerinin en göze çarpan ilkelerine mümkün olduğu kadar devam etmelerinden kaynaklanıyordu. İslam’ın ikinci ayağı olan dua, köleleştirilenler ve benzer şekilde köleleştirenler tarafından kaydedilen bu görünür inanç tezahürlerinden biriydi. Buna ek olarak, kasvetli yoksulluk içindeki insanların nasıl İslam’ın üçüncü ayağı olan sadaka verebileceğini hayal etmek zor, ancak yine de hayırseverliğin ABD’nin ilk Müslümanları arasında tüm Müslümanların dini uygulamalarının en yaygın ve dirençli olduğu kanıtlandı. Kölelikten kaçan Charles Ball 1837 otobiyografisinde, başkalarının anlamadığı bir dilde günde beş kez yüksek sesle dua eden bir adamın hikayesini ayrıntılı olarak anlattı. O, “O zamandan beri öğrendiklerimden kimlerin olması gereken birkaç kişi tanıyordum, Mohamedans; gerçi o sırada Muhammed’in dinini hiç öğrenmemiştim. ” Oldukça göze çarpan bir diğer Müslüman olan Civanperçemi Mamout, 1752’de 16 yaşındayken Gine’den alındı. 44 yıllık kölelikten sonra serbest bırakıldı ve Washington DC’de bir ev satın aldı. Ünlü sanatçı Charles Willson Peale, Mamout’un sık sık sokaklarda Tanrı’ya Övgüler söyleyen ve O’nunla sohbet eden bir tür ünlü olduğunu belirtti. Deniz Adaları’nda kadınlar bu geleneğe damgasını vurdu. 1930’larda torunları, annelerinin çocuklarına verdiği pirinç keklerini sevgiyle hatırladılar. Bunun için bir kelime vardı: Saraka, paylaşımın ardından “Ameen, Ameen, Ameen” ile devam etti. Pirinç kekleri, Batı Afrikalı Müslüman kadınlar tarafından Cuma günleri hala sunulan yardım kuruluşudur. Pastaya saraka denmez, ancak verme eylemi sadaka, hür irade adağıdır ve bu söz kadınların verdiği gibi söylenir. Müslümanların etkisini yansıtan bu güne kadar Karayipler’deki gayrimüslimler, İslami kökeninden habersiz saraka sunuyorlar. Bugün Brezilya ve Panama’dan Bahamalar, Trinidad ve Haiti’ye kadar el yazmaları hala var. İsmi bilinmeyen Müslümanlar ve birkaç tanınmış Müslümanlar tarafından yazılanlar, Müslümanların İslam’a sadık kalmaları için Kuran bölümlerini, duaları, tılsımları, çağrıları ve öğütleri kapsıyor.