BU PAHALILIĞI ÖNLEMENİZ ZOR

Ekonomik alanda dünya belirsizlik içinde bunalıma sürükleniyor. Geçim sıkıntısı ve para politikası insanları çıldırtıyor. İnsanların dengelerini sarsıyor. Sabah uykusundan uyanan vatandaş bugün paramı, borsaya mı, altına mı yatırsam diye derde düşüyor, kafa yoruyor, kendi de karasızlıktan bunalıyor. Sonra da endişe etmeye başlıyor. Yaptığım yatırımda kazanamazsam zarar ederim, diye dertleniyor. Ne kadar da malı mülkü olsa yine de daha çok, daha çok olsun diyor. Doyum bilmiyor. Kazandıkları ne kadar çok olsa bir türlü doymuyor, iştahı artıyor.

Bir rivayette, dünyamız evrelerini tamamlayıp insan hayatına hazırlanma döneminde yaratılan canlılardan biri kurt imiş. Kurt kendine gelip açlık hissetmeye başlayınca çevreyi yoklamış bir koyun görmüş. Koyuna saldırmış boğazına dişini takmış boğazından akan kan ona çok lezzetli gelmiş. Tam o an karşısına aslan dikilmiş. Aslan ona saldırınca o lezzetten doymadan mahrûm kalmış ve kaçmış. Aslan karnını doyurmuş, keyfine bakmış. Amma kurt, o ilk lezzeti tatmak için yollara düşmüş. İlk bulduğu koyun sürüsüne dalmış. Yakaladığını boğmuş bırakmış. Fakat bir türlü o ilk lezzeti bulamamış. Bu onun genlerine yerleşmiş. Bundan böyle kurt o ilk lezzetin derdine düşmüş. Ogün bugün hâlâ sürüye dalar. Yakaladığını boğar bırakır. O arada koyunlardan kaçanlar kurtulur. Kurt en son yakaladığı ile karnını doyurur. Fakat ilk lezzeti bulamaz. Onun için de kurt o ilk lezzeti bulmanın hayali ile koyun sürülerini telef etmenin peşinde koşar. O lezzeti bulmak için arayışı sürdürür. Genelde bugün dünyada üreticiler, aracılar, tedarikçiler ve tüketiciye sunanlar hepsi birbirleriyle paslaşıyorlar. Paylaştıkça tüketicinin ümüğünü sıkıyorlar. Hele marketler, iletişim kuruluşları ve benzeri nice çıkarcı çevre ürünlerine sabah kalkıyor zam yapıyorlar. Akşam yatarken da zam yapmayı hiç ihmal etmiyor yapıyorlar.

Devlet bunlara dokunamıyor. Barkod uygulaması ile tüketiciyi barkod mahkûmu yapmış. İletişim kuruluş ve bayilerine verilen yetki tam bir illüzyonist düzeni olmuş ve illüzyonist hamlesi ile çıkar sağlar olmuş. Sözleşme ile ilgisi olmadığı halde kazara dedirttiği “evet” tuzağı kurmuş, vermediği hizmet bedeli almayı hüner edinmişler. “Siyaset sığınmacıları” rüşvete gelinlik giydirmişler. Altın yaldız süslemelerle vatandaşı “Deli Dumrul” vergisine mecbur etmişler. Sömüren sömürene.

Devlet bunlara taş çıkartacak bir sistemi amansızca uyguluyor. Vatandaşın içtiği bir yudum sudan vergi almayı ihmal etmiyor. Çeşitli vergiler, emlak vergisi, temizlik vergisi. dask, sigortalar, kdvler daha nice vergi ile tam bir soygun düzeni ile hüküm sürüyor. Çıkan haberlerde üç yüz milletvekilinin aylık maaşı147.000tl yazı ile yüz kırk yedi bin lira olduğunu duymak bile insanı gerçekten düşündürüyor. Tabii bunlar hem milletvekili ve hem de emekli milletvekili maaşı olarak alıyorlar afiyetle yiyorlarmış!

Üzerinde “tüyü bitmedik yetim hakkı” olan bu paraları alanların oturup muhakeme ve muhasebe yapmaları gerekir. “Ben ne yaptım da bu maaşı alıyorum”? Yerin yüzlerce metre derinliklerinde toz yutup ter döken o çileli ve emektar insanlar ve gece sabahlara kadar yazılı kâğıdı okuyup ertesi gün yılmadan ve yorulmadan dersini veren öretmen ve öğretmen emeklisinin suçluluk psikozuna müptela olduklarını bir düşünün. Bu, demokratik laik düzenin düzenbazlığından başka neyini hatırlatabilir?

“Biri yer biri bakar. Kıyamet ondan kopar.” İnsanlarımız, infak sistemini, iktisadî hayatı, geçimde kanaati, isârı, iyilikte muaveneti, hele hele adaleti unutunca neler olduğunu görüyoruz, Bu zihniyette bu ortamda pahalılığı asla önleyemezsiniz!
İnfak sistemini unutursanız daha çok çekersiniz!!!

Esselamualeykum. İlhan Oral