Yazıya başlamak için yazdığım cümleleri kaç defa sildim, bilmiyorum. Düzeltip düzeltip sildiklerim de cabası. Hiçbiri kalbimdeki sıkıntıyı tam istediğim gibi yansıtamadı çünkü. Kızdım, öfkelendim. Tuşlara acımasızca bastım, hiçbir sonuç elde edemeyeceğimi bilerek. Belki klavye kahramanlığına soyunduğum düşüncesiyle kelimeler bir isyan başlatmışlar bana karşı. Kalem kılıçtan keskindir, sözü sanki işlevini yitirmiş...