ALLAH’’IN ELÇİSİ HZ.MUHAMMED NEYİMİZ OLUR?

Yüce Allah yarattığı ve kulluk denemesine tâbi kıl­dığı insanlara, insanlar içinden seçtiği peygamberler göndermiştir. Yasalarını da onlarla bildirmiştir.

Hz. Muhammed Peygamberlerin sonuncusudur. Yü­ce Allah O’nu Kıyamet Günü’ne kadar gelecek bütün insanlara peygamber kılmıştır. İnsanlık için seçtiği, yü­rürlüğe koyduğu son bildirileri, emirleri ve yasaklarını ihtiva eden Kur’ân-ı Kerim’i O’na indirmiş, O’nunla tebliğ ettirmiştir.

Yüce Rabbimiz, O’na vahyettiği Kur’ân-ı Kerim’de O’nu insanlığa şöylece sunar:

«Biz seni ancak (rahmetimizin) müjdecisi ve (aza­bımızın) korkutucusu olarak bütün insanlara peygam­ber gönderdik. Ne var ki insanların çoğu bunu bilmez­ler.» (Sebe, 28)

İtaat Edilmesi İçin Gönderilmiştir

Hz. Muhammed, bütün insanlığa itaat edilmesi gereken Nebî- Resûl olarak peygamber gön­derildiği için O, tüm insanlar tarafından hayatın her safhasında önder edinilmesi, ferdî ve ailevî hayatımız­da, içtimaî münasebetlerimizde rehber tutulması gere­ken bir önder – peygamberdir. (Nisa 4/ 64)

Hz. Muhammed, bütün müsbet vasıflan ve insanî kıymetleri şahsında toplamış, tebliğ ettiği İslâm Dinini engin bir ruh, kükreyen bir azim, tükenmez bir feragat, bitmeyen bir mücadele ve derunî bir sadelik içerisinde yaşayarak insanlığın her sınıfına ışık saçmış, fiilen örnek olmuş bir önderdir.

Peygamberimiz insanlık hayatında fiilen önemi ol­mayan bir takım nazariyelerin, dini merasimlerin tebliğcisi veya şeklî bir takım ibadet kurallarının mübelliği değildir.

O, gerçek bir hayat önderidir. O’nu Rabbimiz seç­miş ve yetiştirmiştir. Hz. Muhammed, Allah tarafından bütün insanlığın önderi kılındığı içindir ki, beşer haya­tının bütün merhalelerini idrâk etmiş, insanlığın her sınıfına örnek olacak üstün bir hayat yaşamıştır.

O, bir yetimdi,

O, gençliğinde nafakası için sürü otla­tan bir çobandı,

O, vefakâr bir eş, şefkatli bir babaydı,

O, doğru bir tacir, emin bir ortaktı,

O, bir mütefekkirdi,

O, insanlığın yolunu aydınlatan bir mürşid ve öğ­retmendi,

O, varlığını Allah’a yöneltmiş bir âbitdi,

O, hukuku ve hukukun üstünlüğünü savunan büyük bir hukuk kaynağıydı.

O, devlet kurucusu, devlet ve hükümet başkanıydı,

O, büyük bir asker, müstesna bir kumandandı,

O, tek basma beşerî düzenlere baş kaldırmış, İs­lâm devrimini gerçekleştirmiş büyük ve mu­kaddes bir inkılâbçıydı,

O, mazlumlara hami, zalimlere şedid, suçlulara ta­vizsiz bir hâkimdi,

O, sevgisi, merhameti, affı, tevazuu ile fiilen ör­nekler vermiş bir ahlâk önderi ve bir fazilet şelâlesiydi.

O, insanlığın bütün yoksullarına örnek olmak için son derece sâde bir hayat ya­şamış, devlet başkanı iken hurma lifinden ma­mul bir yatakta yatmış, yamalı elbise giymiş, arka arkaya karnım iki defa buğday ekmeği ile doyurmamış, fakat tebliğ ettiği dinin sosyal adalet ilkelerini başarıyla tatbik ve ikâme etmiş bir önder-peygamberdi.

Öz ifadeyle O, Allah’ın Kur’ân ile terbiye ettiği ve pek güzel yetiştirdiği seçkin bir kuldu.

Görülüyor ki o, yalnız tebliğ etmedi. Hayatın için­de yaşadı. Yaşayışıyla İslâm dinini tebliğ ve tefsir etti ve böylece bütün bir beşer için, izinden gidilecek büyük bir önder oldu.

Rabbimiz Kur’ân-ı Kerîm onu bizler için pek muhteşem bir önder olduğunu şöyle açıklar:

«Gerçekten Allah’ı, âhiret gününü arzulayanlar ve Allah’ı çok zikredenler için, size, Allah’ın Peygamberin­de (takip edeceğiniz) pek güzel bir örnek vardır.» (Ahzab, 21)

Vardır… Çünkü Hz Muhammed, büyüktür. O’nun büyüklüğünü cihan itiraf etmiştir.

 O, dâhi olduğu için değil, Allah tarafından kendisine vahiy yolu ile Kur’ân indirilen bir Elçi olduğu için büyüktür.

Büyüktür ve büyük­ler büyüğüdür, bütün büyükler ve büyük kabul edilen­ler O’nun yanında küçüktür.

Mü’min olarak yaşamak, Müslüman olarak can ver­mek isteyecek her ferdin seveceği, izinden gideceği ye­gâne hayat önderi Hz. Muhammed’dir. O’na iman bunu gerektirir.

Şanlı Peygamberimiz-önderimiz tarihe mal olmuş ve onun sinesine çekilmiş bir önder değildir. O, bu gün de vardır. Ulu Peygamberimiz önder olarak aramızda­dır. Hz. Muhammed (A.S.) in peygamberliğine inandı­ğımız gibi inanmalıyız ki, Milli Eğitimiz okullarını, rad­yo ve televizyon kurumlarımız mikrofonları ve ekran­larını, basınımız en gözde sayfalarım, evlerimiz, iş-yerlerimiz ve fabrikalarımız kapılarını Hz. Muhammed’e ve O’nun tebliğ edip örneklendirdiği cihanşümul (evrensel) Hak ve Fazilet düsturlarına açmadıkça, dünyevî istikbali­miz âteşin, ebedi istikbalimiz de azaplarla dolu olacak­tır.

Rabbimiz bu gerçeği şöyle açıklar:

«… Peygambere (ve tebliğ ettiği İslâm Düzeni’ne) aykırı gidenler kendilerine dünyada buhranın, âhirette elem verici bir azabın gelip çatmasından sakınsınlar (bakalım.)» (Nur, 63)

Ey Allah’ın Elçisi!

Bu akşam bir yenisi idrak edeceğimiz Mevlid kandillerinde olsun Peygamberimize bağlı­lık mesajlarını sunmayan ve O’nu anmaktan ürkenleri öfke duyulacaklardan değil merhamet edileceklerden görelim.

Şahsım ve siz muhterem okuyucularım  adına Aziz Pey­gamberimizin manevî huzurunda bağlılığımızı arzeder, gönüller dolusu salât ve selâmlarımızı sunarak biatleri­mizi şöylece yenilerim.

Ey Allah’ın Peygamberi! Sen Allah’ın insanlık için seçtiği son elçisin. Sana ve tebliğ ettiğin çağları kuşatı­cı ilâhî kanunlara inanıyoruz. Sen bizim tarihi kahramanımız değil yurdumuzda her gün milyonlarca ezanla ilan etiğimiz biricik hayat önderimizsin. Seni hayatımızın rehberi, Cennet yolunun öncü­sü biliyoruz. Seni tanımayanlar tanımayacaklarımızdır.

Yazımızı Nur Sûresi’nin 52. âyetinin anlamım su­narak bitiriyorum:

«Allah’a ve Peygamberi Muhammed’e itaat eden, Allah’tan saygı duyarak korkan, emirleri ve yasaklarına muhalefetten sakınanlar (yok mu? Dünya ve âhiret­te) mutluluğa erecek olanlar ancak onlardır.»

Ali Rıza Demircan