İnsanlara karşı görevlerimizle ilgili olarak Peygamberimizden örnek uygulamalar

İslam’ın mübelliği Aziz Peygamberimiz Hz. Muhammed’dir. Tebliğ ettiği Kur’an’ın ilk uygulayıcısı da odur. Biz sizlere açıklamaya çalıştığımız İslami görevlerin uygulamasını onun hayatında ayrıntılı bir biçimde görebiliyoruz. Kısa bir özet çıkaralım:

Barışseverdi.Yalnızca Saldırganlara Karşı Savaşcıydı

Aziz Peygamberimiz bütün insanlara karşı adaletli, merhametli ve affedici idi, mütevazı idi, ama saldırganlarla da savaşan bir savaşçı peygamberdi. Bedir, Uhud, Hendek, Beni Kureyza, Mute, Hayber bunun örnekleridir. Ama o, saldırgan olmayan bütün insanlara karşı son derece hoşgörülü, son derece kucaklayıcı, son derece bağışlayıcı idi.

Müşriklere ve Ehli Kitaba da Saygılıydı

I.Sevgili Peygamberliğimiz, yalnızca kendisine inananların değil, bir peygamber olarak yaptığı çağrılara karşı direnen Müşrikleri ve Hak çizgiden sapmış Ehl-i Kitap olanların insanlık onurlarına da saygılıydı. İnsana insan olduğu için değer veriyordu. Yaratılanı yaratandan ötürü baş tacı ediniyordu. Örneklendirelim:

Müşriklere Yaklaşımı

a.Allah’ın zatına, yaratıcılığına, yaşatıcılığına ve yasa koyuculuğuna ortak koşanları bile ilgilenilmeye değer bulurdu. Vereceğimiz örnek bu gerçeğe ışık tutmaktadır:

Mekke’nin Fethi günüydü. Hz. Ebu Bekir henüz Müslüman olmamış babası Ebu Kuhafe’yi kucaklayarak Hz.Peygamberin huzuruna getirir. Saçı-sakalı bembeyaz olmuş bu pir-i fâniyi huzurunda görünce duygulanan Allah’ın Resûlu şöyle buyurur:

–Ya Eba Bekir! Ona zahmet vermeseydin, biz, onun, ayağına giderdik.

Ehl-i Kitaba Yaklaşımı

b.Kendisine îman etmeyen ve etmemekte ısrar göteren Ehl-i Kitab’ı da insan olarak değerlendirir ve saygı gösterirdi.

Ayağa kalktığı Cenaze için o bir Yahudi ölüsüydü denilince şöyle buyurmuştur: O da bir insan değil miydi!

Öldürülen Çocuklar İçin Yüreğinin Kanaması

c. Yapılan meşru temelli savaşlarda çocuk ve kadın ölülerini görünce yüreği kanıyordu. Böylesi zulümlerden Allah’a sığınıyordu.

Müminlere Daha bir Saygılıydı

II.Allah’ın kendisine verdiği onuru/yüceliği O’na ve yasalarına îmanla koruyan insanlar elbette daha bir saygındı. Kur’ân’da şöyle buyrulur:

“Hiç şüphesiz İman edip İslâmI çizgide güzel amaller yapanlar insanların en hayırlılarıdır.”(Beyyine 7)

Bunun içindir ki Peygamberimiz müminler arasında hiçbir ayırım yapmıyordu. Onun için zengin-fakir, engelli-engelsiz ayırımı yoktu. Peygamberliği dönemi öncesinden İslâm toplumuna intikal etmiş biçare köleleri ve cariyeleri toplumsal konumlu hürlerden ayırmazdı. Onun nazarında erdemli siyahlar beyazlardan da üstündü.

Çocuklara İlgisi

Çocuklara selam vermesi ve beslediği kuşu ölen Umeyr örneğinde olduğu gibi onlara teselli ziyaretinde bulunabilmesi, insana saygısı sebebiyleydi.

Engellilere Değer Vermesi

Abullah İbn Ümm-ü Mektum gibi engellileri Medine yönetiminde kendi vekili olarak görevlendirmesi de insana saygısındandı.

Gençlere Güvenmesi ve Yetkilendirmesi

Gençliklerinin yirmi yaş çağlarında olan Muaz bin Cebel’i Yemen’e hâkim, Attab b.Esid’i Mekke’ye vali ve Üsame bin Zeyd’i hazırladığı ordusuna komutan tayin etmesi, hep insana saygısının gereğiydi.

İnsanlar Arsında Ayırım Yapmaması

İslâm öncesinde köleleştirilmiş insanlar dahil istisnasız herkesin ona ulaşabilmesi ve dertlerini dinletebilmesi de insanı insan olarak değerlendirmesi sebebiyleydi. Bir misalle yetinelim:

Medine’de halk müziği ile ilgili siyahî mü’min kadınlardan biri sevgili Peygamberimize gelerek şöyle der:

-Ya Resûlellah! (Savaşa çıktığımız zaman ben sizin için adakta bulundum; sağ ve salim olarak dönerseniz) huzurunuzda def çalmayı adadım. Şimdi ben ne yapayım? Allah’ın peygamberi ona şöyle buyurdu:

–Adağını yerine getir.

Gelişen Olaylara İslami Bakışın Adresi