Genç Kızları Bekleyen Tehlike

Süleyman Ragıp Yazıcılar

Tecrübe gibi “hikmet” yoktur. Bu anlamda, zaman zaman iki çocuk annesi olan eşimden epey hikmetli sözler, yaşanmışlığın verdiği “ibretlik” cümleler duyuyorum. Geçenlerde hem kendi yaşadıklarından devşirdiği, hem de arkadaşlarının çoğundan duyduğu ve kâhir ekseriyetin hemfikir olduğu bazı hususları paylaştı. Özellikle evlilik ve annelik arifesindeki genç kızlar için önemli şeyler olduğunu düşünüyorum. Eşimin kendi ağzından dinleyelim gerisini:

• Evli olup da genç yaşta bebeği olan arkadaşlarımın çoğu mutsuz ve huzursuz. Psikologların kapısı çalınıyor sık sık. İstisnalar olmakla birlikte genel tablomuz böyle, çoğumuz için geçerli bu. Sebebi ise evliliğin ve anneliğin getirdiği zorluklar karşısında hayallerdeki hayat beklentisinin çoğu zaman karşılanmaması. Bir nevi sosyal hayattan az-biraz kopmanın sebep olduğu bunalım, stres ve kaygılar…

• Bizlere “sosyal ol, o faaliyet bu faaliyet koştur, kendini geliştir, tüm dünyaya hizmet et” ufku verildi ama işin aileden, evden ve bebekten başladığı çok vurgulanmadı. Osman Nûri Topbaş Hocaefendinin bir Beraat Kandili’nde kurduğu şu cümle ne kadar da ibretlik: “İslam bizden fedakârlık istiyor. Bu fedakârlık da evlatlarımızdan başlayacak.”

• Kaçan konferanslara üzüldüğümüz kadar bebeğimizin bizim stresimizden kaynaklanan huzursuzluğuna üzülemedik… Kafamızdaki algılamalar ve dayatmalar yüzünden hem kendimizi mutsuz ettik hem de çocuklarımızı üzdük.

• Problemlerin temelinde “kendi hayatımızı merkeze almak” var. Çünkü “benim hayatım ne olacak?” demeye başladığımız zaman bebekler bir yük ve hayata ket vuran unsur haline gelebiliyor. Hâlbuki “bebeğimin hayatı ve geleceği benim elimde, şu merhalede daha önemli olan onun hayatı” diyebilsek, kendi mutluluğumuzu onların mutluluğu içinde görebilsek maddi ve manevi huzura daha kolay kavuşacağız…

• Elbette evlenen ve çocuğu olan biz kadınların tek yapması gereken şey eve kapanmak ve kendi küçük dünyamızda yaşamak değildir. Lakin asıl ve asil işlerimizin evden başladığının farkında olmamız gerekiyor. Hayallerimizdeki “sosyal faaliyetler ve çevrelerden” önce, içinde bulunduğumuz gerçekliği hazmetmek ve şükür duygusuyla hareket etmek öncelikli ilaçlarımızdan birisidir diye düşünüyorum.. Bunu ne kadar erken başarabilirsek o kadar mutlu olacağız…

• Anne olan genç kadınlar için devlet tarafından ya da sivil toplum tarafından mutlaka sosyal projeler yapılmalı. Anneyi ve çocuğu rahatlatacak imkânlar bollaştırılmalı. Güvenli, yeşil, çocuğun ilgisini çekecek ve külfet istemeyen mekânlar… Bilhassa apartman dairelerinde ailelerinden uzak yaşayan genç kadınlar için. Çünkü gerçekten de apartman dairelerinde çocuk büyütmek çok zor. Hele bir de yalnızsa insan…

• Evi, evliliği, aileyi ve çocukları esas alan, sonra da halka halka tüm dünyaya yayılan bir model benimsemek zorundayız… Şimdi ise gözler dışarıda.. İçerisi yangın yeri… Bunu başarabilenlere ne mutlu…

• Salih bir evlat annelerin en büyük sermayesidir. Biz ölsek bile onlara verdiğimiz güzel ahlakın semerelerini almaya devam edeceğiz, böyle buyuruyor Peygamber Efendimiz. Bu şuuru diri tutmak çok önemli. Bu anlamda Peygamber Efendimiz’in sözleri büyük bir motive sebebi aslında…