İklim değişikliği Irak’taki Bedevileri tehdit ediyor

Iraklı göçebe çobanlar, sıcaklık artışlarının ve düzensiz yağmurların hem hayvanların hem de insanların geçimini aşındırdığı, giderek daha yaşanmaz hale gelen bir çevrenin acımasız resmini çiziyor. 

Mirat Haber Ajansı

Sadece on yıl önce Irak’ta Nisan ayı, kumlu toprağın, hayvanlarının kavurucu yaz sıcağından önce beslenip gürbüzleşmesi için otlak arazisine dönüştüğü bir zamandı. Ancak son yıllarda hayvanlar dağınık dağınık çimenlerle idare etmek zorunda. Bedeviler, yağmur yok, toprak kuru, bu yüzden geri kalanı için yiyecek almak için bazı hayvanları satmamız gerekiyor, diyorlar. Iraklı göçebe çobanlar, sıcaklık artışlarının ve düzensiz yağmurların hem hayvanların hem de insanların geçimini aşındırdığı, giderek daha yaşanmaz hale gelen bir çevrenin acımasız bir resmini çiziyor. Araştırmalar, Irak’taki sıcaklıkların küresel yükselişe göre iki ila yedi kat daha hızlı artacağını gösteriyor. Birleşmiş Milletler, Irak’ta sıcaklıkların iki derece artacağını ve yağışların önümüzdeki otuz yıl içinde yüzde dokuz azalacağını öngörüyor.

Tarım toplulukları sulama suyu sıkıntısı ve artan toprak tuzluluğuyla başa çıkmakta zorlanırken, kentsel alanların daha sık toz fırtınalarından muzdarip olduğu Irak’ta sonuçlar şimdiden hissedilebiliyor. Ancak, hava dalgalanmalarına karşı tolerans marjının çok ince olduğu, ülkenin çöllerinde iklim değişikliği, pastoral kabileler için varoluşsal bir krizin habercisi. Bir zamanlar çiftlik hayvanlarını besleyen kuyular uzun süredir kurumuş durumda. Doğal su kaynaklarına bağlı kalmak yerine, göçebeler yakın kasabalardan su getirmek için kamyonlar kiralamakta. 

Irak hükümetinden elde edilen veriler, 1970’lerden bu yana bu bölgede yıllık ortalama yağış miktarının daha düzensiz hale geldiğini gösteriyor. Son yirmi yıldaki ortalama yıllık yağış, önceki otuz yıla göre zaten yüzde 10 daha düşüktü. Yaşlılar, geçmişte birkaç Bedevi ailesinin küçük, geçici yerleşim yerlerinde bir araya geldiğini belirtiyor. Ancak bitki örtüsünün düşük yoğunluğuyla, her ailenin sürülerini desteklemek için daha fazla toprağa ihtiyaç duyması nedeniyle, yalnızca tek tek çadırlar kilometrelerce uzakta görülüyor. Yeşillik eksikliği aynı zamanda çobanları, hayvanları için yiyecek aramak için daha uzun mesafelere göç etmeye zoruyor. Çobanlar, insanların sık sık çimen için birbirleriyle kavga ettiklerini söylüyorlar. Su ve arazi kullanımı için ödeme yapmak, çobanların tek varlıkları olan çiftlik hayvanlarını satmaktan başka seçenekleri yok. Bu da sürü büyüklüğünde sürekli bir düşüşe yol açıyor. Büyüyen zorluk nesiller arasında bir boşluk yarattı, yaşlılar yaşam tarzlarını korumak için ikiye katlarken, gençler başka yerlerde belirsiz bir geleceğe bakıyorlar, hatta çoğu zaman Irak’tan göç ediyorlar. Gençlerin göçü, geride kalanların büyük hayvan sürülerini sürdürmek için gereken yorucu işlerden daha büyük bir pay alması gerektiği anlamına geliyor. Şehirlere kaç Bedevi bırakıldığına dair bir istatistik yok, ancak yaşlılar yaşam tarzlarının bir nesil içinde yok olabileceği korkusunda.