“ÜMİT İLE KORKU ARASINDA YAŞAMAK”

Hepimizin bildiği gibi yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim, yirmi üç yıl gibi bir süre zarfında Peygamberimize (sav) nazil oldu. Kur’an’ın her ayeti, biz Müslümanlar için kıymetli ve değerlidir.

Yüce kitabımızı, meali ile birlikte okuduğumuzda, Kur’an ayetlerinin bizlere farklı pencereler açtığını, hayata ve olaylara bakış açımızın değiştirdiğini görürüz. Bir önceki okumamızda fark edemediğimiz ama daha sonra ki okumalarımızda farkına vardığımız nice güzelliklere şahit oluruz. Hele ki bir de bu meal okumaları tefsir okumaları ile desteklenirse, gerçekten iman etmiş olan insanların değmeyin keyfine…

Cennet ayetlerini okuduğunuzda ümitlenir cehennem ayetlerini okuduğunuzda ise korkarsınız ve “Mü’min ümit ile korku arasındadır” hadisi şerifini hatırlayıverirsiniz. Bu hadisi şerifi Allah ondan razı olsun Hz.Ömer şu veciz sözleriyle ne kadar da güzel betimlemiş:

“Semadan birisi, ‘Ey insanlar, bir kişi hariç hepiniz cennete gireceksiniz!’ demiş olsaydı, o bir kişinin kendim olmasından korkardım. Yine semadan birisi, ‘Ey insanlar, bir kişi hariç hepiniz cehenneme gireceksiniz’ demiş olsaydı, cehenneme girmeyecek olan o tek kişinin ben olacağımı ümit ederdim.”

Evet, bizler Hz. Ömer’in yukarıda betimlediği gibi bu hayatı kendimize örnek alır, ümit ile korku arasında sağlam bir denge kurabilirsek, fıtratımıza yani yaratılışımıza uygun yaşamış[1], şeytanın adımlarına uymamış[2], ahret hayatında da kazananlardan olmuş oluruz.[3]

Müslüman’ın ümit ile korku arasında yaşaması, aslında bir kuşun iki kanadı gibidir. Kuşta iki kanadın bulunması hem kuş için hem de kuşun uçması için elzemdir. Kuşun bir kanadının bulunmaması ya da hastalıklı olması demek kuşun güzel uçamaması demektir. Kuşun iki kanadının birden olmaması demek ise, zaten kuşun kuş olmaması ya da ölmesi demektir. İşte Ademoğlu içinde ümit ile korku arasında yaşayabilmek kuşun misali gibidir.

Yaşadığımız çağda Müslümanlar, sünnetullah dediğimiz kainatta ki dengeye muhalif bir yaşam tarzı içine girince, “Ümit ile korku” arasında yaşama bilincini de bertaraf etmiş oldular.

Peki günümüzün Müslüman’ı ümit ile korku arasında yaşamayı nasıl başarabilir?

“Bazı yüzlerin ağaracağı, bazı yüzlerinde kararacağı kıyamet gününde”[4] yüzlerimizin ağarması, gülmesi, tebessüm etmesi için dünyada, Allah’ın sınırsız lütfunun kainattaki tüm varlıklara sınırsız olarak tecelli etmesi olan  Cemal sıfatına güvenmeli ve ona göre yaşamalıyız. Bu sınırsız lütuflara şükür, bu lütufları bereketlendireceği gibi yüce rabbimizin Cemal sıfatının üzerimize tecellisini de güçlendirecek, yüreklerimizde ümit duygularımızı yeşertecek ve besleyecektir.

“Bazı yüzlerin ağaracağı, bazı yüzlerin de kararacağı kıyamet gününde” yüzlerimizin kararmaması ve kaybedenlerden olmamak için; bu dünyada Sıratı Müstakim çizgisinden ayrılmamamız ve şeytanın adımlarına uymamamız, yüce rabbimizin azamet ve kudretini ifade eden Celil sıfatından da korkmamız, ibadetlerimize devam etmemiz, dünya hayatında hayırlı ve bereketli ömür sürebilmek adına gayret sarf etmemiz, yüce rabbimizin rızasını kazanmak demektir.

Peygamberimiz (sav)’in bizlere hitaben buyurduğu ve tavsiye ettiği “ümit ile korku arasında yaşamak”,  hayatımızda ki Sünetullaha uygun dengeyi kurabilmek adına, bizim için mihenk taşı konumunda ve durumundadır.

Bu sebepledir ki Müslüman, yüce rabbimizin Cemal ve Celil sıfatlarını unutmamalı, hayatına bir anlam ve değer katmak adına “Ümit ile korku” arasında yaşama meziyetine sahip çıkmalıdır.

Selam, saygı ve muhabbetlerimle…

  Şaban DOĞAN

[1] Rum suresi 30

[2] Nur Suresi 21

[3] En’am 32

[4] A’li İmran 106