ANNEM ÇÖZER

Birkaç gündür çocuk eğitimi sitelerinde dolaşan bir video var, altında da yüzlerce yorum. İzlediklerim beni de düşündürdüğü için paylaşmak ve yorumumu sunmak istedim.

Videoda uçak yolculuğu yapan 5 yaşında bir kız çocuğu ve annesi var. Cam kenarında ise tanımadıkları bir adam. Anne cam kenarında oturan beyefendiye “Kızım uçak yolculuklarında iniş ve kalkış esnasında çok huzursuzlanıyor. Rica etsem yalnızca iniş ve kalkış esnasında yerinizi kızıma verebilir misiniz” diyor. Yabancı adam ise “hayır veremem kızınız canının istediğinin her zaman olamayacağını öğrenmeli, bu hareketim onun için daha iyi” şeklinde cevap veriyor. İşte izleyicileri ikiye bölen ve yüzlerce yorum alan diyalog bu .

Çoğunluğunu bayanların ve büyük ihtimal anne olanların yorumları eleştirel. Küçük bir çocuğa yardımda bulunmanın ne sakıncası olabilir, üstelik kısa bir süre için çok kibar bir dille istenmiş bir rica  düşüncesindeler. Destekleyici yorumlar ise daha genç bir kitle olduğunu tahmin ettiklerimden geliyor. Beyefendinin tavrının doğru olduğu çocuklara hayatı toz pembe göstermenin, her isteklerinin yerine getirilmesinin yanlış olduğu düşüncesindeler. Ancak yine de ben olsam yerimi verirdim tabi yazmayı da ihmal etmemişler.

Videonun diyalog sonrası yok. Ama ricada bulunan annenin bozulduğu ve yer vermeyen beyefendiyi kaba olmakla(dile getirmese dahi) suçladığı muhtemel. Ancak bu durumda çocuğa giden mesaj maalesef ki beyefendinin iyi niyetiyle düşündüğü şekilde olmadı. Çocuk muhtemel şöyle düşündü. “Ben iniş ve kalkışta huysuz oluyorum , annem bu durumu çözemedi, çözmesi için sızlanabilme hakkım var.”

Peki ya beyefendi yerini verseydi çocuk nasıl düşünecekti. “annem çözüm yolu buldu, zaten hep bulur bir yol” .

Kısacası benim bu videoda gördüğüm ve çıkardığım sonuç, ebeveynler çocukları adına düşündükleri, çözüm yolu aradıkları ve bu çözüm yollarını da yine çocukları adına kendileri uyguladıkları takdirde çocuklar için olaylardan çıkarılacak dersler yok. Çünkü çocukların hiçbir sorumluluğu yok.

Ve bu günün çocukları yarının sorumluluk alamayan gençleri ,iş arkadaşlarının hayat arkadaşlarının bencillikle itham ettiği yetişkinleri. O yüzden “annem çözer “çocukları değil de” “bu fikrimi anneme de danışayım, duasını alayım” çocukları yetiştirmemiz onların dünya ve ahreti için faydalı olandır.