Karabük Konferansım, Halit ve Ruşen Ağabeyler

Karabük’e iki defa konferansa gittim. İkincisini değil de daha iyi hatırladığım birincisini anlatmak istiyorum. Çünkü 1976 yılında gerçekleştirdiğimiz bu birinci konferansın ilginç bir arka planı var.

Mühendisler Grubumuz

Süleymaniye Camii-İmam-Hatipliğimizin ilk yıllarında oluşan bir mühendisler grubumuz vardı. Yaş ortalamaları yaklaşık 32 idi, yani benden 6-7 yaş büyüktüler. Bu mühendisler grubumuzu oluşturan kadronun ön planda olanları Sabahattin Kırkan ile Halit İlhan ağabeylerdi. Bu hatıratımızın Sabahattin Kırkan/Halit İlhan bölümünde onlara ilişkin bilgiler verdik.

Bu iki mühendisimiz Erbakan Hocamız tarafından da bilinirdi. Ancak Sabahattin Beyin özel şirket ortaklığı vardı. İşinin başındaydı.

MSP’nin Erbakan Hocamızın başkanlığında koalisyon ortağı olması ve önemli bakanlıkların yönetimini üstlenmesi mühendis ihtiyacını artırmıştı. İslâmi çizgisi olan tecrübeli mühendisler aranan ve değerlendirilmek istenen kıymetlerimizdi.

İktidar Ortağı Olmanın Yararları

MSP, iktidar ortaklığı ile Karabük Demir Çelik tesisleri yönetimini üstlenmişti. Prof. Dr. Ruşen Gezici Hoca Genel Müdür olurken mühendisler grubumuzun üyesi Halit İlhan Bey de Genel Müdür Yardımcısı ve yönetim kurulu üyesi olmuştu.

Bizim insanımız –bir ölçüde de olsa- gittiği yere inancı ve yaşantısı ile gider. Varlığını hissettirir. Aydınlarının iktidarına hasret insanımıza yönelik hizmetler de başlar.

Karabük Demir Çelik Tesislerinin salonunda konferans vermek üzere davet edildim. Daveti Din Görevlileri Derneği mi yoksa bir başka kuruluşumuz mu yaptı hatırlamıyorum. Ama Halit İlhan Beyin genel müdür yardımcısı oluşunun bariz etkisi vardı. Yoksa salonun kullanılması için izin alınamazdı. Halit Beyin verdiği bilgilere göre “İnsanın Yüceliği ve Görevlerimiz” konulu bir konuşma yaptık. O dönemlerde bu tür konular alaka çekici nitelikteydi. Ayrıntılara inemiyorum ama başarılı konferanslarımızdan biri olmuştu. Genel müdür yardımcısı olarak Halit Beyin halkımızın arasında konferansı dinlemesi oldukça ilgi çekmiş ve sevince vesile olmuştu. O yılları yaşamayanlar anlattıklarımızı algılayamazlar.

Genel Müdür Ruşen Gezici’nin* Alkol Yasağı Getirmesi

Diğer bir çok konferansımızı unuturken anlatmaya çalıştığımız bu Karabük konferansımızın hafızamızdaki canlılığını korumasının bir sebebi de Genel Müdür olarak Ruşen Gezici Hocanın bir talimatıdır. Hocamız Genel Müdür olunca Karabük Demir Çelik sosyal tesislerinde alkollü içkileri yasaklamıştı. Konferansa gittiğimde bir söylenti yankılanıp duruyordu. Yasağın gelişinden bir hafta kadar sonra müdürlerden birinin çocuğunun düğünü vardı. İçkili servis yapılabilmesi için müsaade almak istediyse de genel müdürümüz taviz vermedi.

Bizde insanlar adetlerin kurbanıdır. Alkollü içkilerin servis edilmediği düğünler/toplantılar daha nezih olmaz mı? Daha bir olaysız/zararsız geçmez mi? Alkollü içkilere karşı mücadele veren Yeşilay, genel kabül gören uluslararası bir kuruluş değil mi?

İslâmi çizgide aklını kullanamayanlara belli ki Cin ve İnsan Şeytanları yaptıklarını güzel gösteriyor. Onlar da çirkinliklerini güzel olarak algılamaya ve algılatmaya çalışıyorlar.

Seka Genel Müdürü Kemal Unakıtan

Bu satırları yazarken gönlüme bir hatıra düşürüldü. O yıllarda (19761978) ziyaret için mi, kağıt ihtiyacımız için mi bilemiyorum Seka’ya gitmiştim. Benden bir yaş küçük olan Genel Müdür Kemal Unakıtan kardeşimizle yemekhaneye indiğimizde yüzlerce insan bize odaklanmıştı.

Bana odaklanmıştı desem daha doğru olur, çünkü genel müdüre alışılmıştı ama onun yanındaki genel müdürün de saygı gösterdiği, otuzlu yaşlarında genç sakallı adam kim ola ki denilmiş olsa gerek.

Eskişehir Milletvekilliği ve Maliye Bakanlığı da yapmış olan kardeşimize Rabbimizden rahmet dilerim.

İşte böyle dostlar hayatımızdan bir de Karabük konferansı gelip geçti.

Dilerim Rabbimiz katında büyüyen amellerimizden biri olur.

* Rize Sütlüce köyü Mangani’deki evimizde Karabük Konferansı’nı gözden geçirirken 27 Temmuz 2019’da Ruşen Gezici ağabeyin vefatını öğrendim. İnşaallah gıyaben cenaze namazını kılacağım. Rabbim iktidar alanında alkol yasağını yürürlüğe koyan Ruşen kuluna rahmet eylesin.

Ordu Konferansı mı? Özel Ziyaret mi?

Ordu ile ilgili anlatmakta ve yorumlamakta fayda gördüğüm üstelik hayatıma bir ölçüde etki etmiş olduğu için unutamadığım önemli bir anım var. Var da ben Ordu’ya niçin gitmiştim? Mutlaka bir konferans için olmalı, diyorum da…

İllerimize Gezi İçin Değil Konferans Vermek İçin Giderdim

Yaklaşık yirmi yıl kadar önce İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin üst düzey yöneticilerinden on kadarının eşleri ile iştirak ettikleri Doğu illeri gezisine eşimle birlikte katıldım.

Kendimin ve eşimin biletlerini kendim aldım. Otel ve yemek masraflarımı da üstlendim.

Bu vesile ile ifade edeyim. İslâmî çizgisi olan arkadaşlarımız bile bu konuda duyarlı davranmıyorlar. Hadi adını vermeyeyim, bir arkadaşımızın her ay bir belediyenin misafiri olarak düzenlediği sözüm ona dostluk gecelerinden birine davetliydim. Elli kişi kadardık. Rahmetli Nevzat Yalçıntaş da toplantıdaydı. Sohbetin sonunda gelecek ayki toplantının Bursa Belediyesi’nin davetlisi olarak Bursa’da olacağı duyuruldu.

Kamu Bütçesinden Şahıslara Özel Harcama

Organizeyi yapan yazar ve televizyon programcısı arkadaşa masrafları kimin karşılayacağını sordum. Bursa Belediyesi deyince, belediyenin böyle bir harcama yetkisi olamayacağını söyleyip katılacak arkadaşların kendi masraflarını üstlenmesi gerektiğini ifade ettim. Beni bir daha hiçbir toplantıya çağırmadılar. Belediyelerimizin, faturayı birilerine havale etseler de, şu veya bu sebeple şahıslar için yemek vermelerini yanlış buluyorum.

Haram lokma yemeye/yedirmeye alışmamalıyız.

Bu tür yemekli davetlere katıldığımda ruhum hep sıkılmıştır, bu sebeple zaman zaman yemek ücretini sadaka olarak vermişimdir.

Haramlara Duyarsızlığımız Artıyor

Maalesef bu gibi duyarsızlıklarımız arttı. Bu hatıraları yazarken bir il müftümüzün emekliliği sebebiyle, valiliğin verdiği yaklaşık 250 kişilik yemeğe katıldım. Gitmemek problemi çözmüyor, kökten atılımcı olmalı; kamunun bütçesinden şahıslara harcama yapılmamalıdır.

İBB Bürokratları Doğu İlleri Gezisi

İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin birkaç üst düzey yöneticisi ile yaptığımız Doğu gezimizde, Van’daki otelimizi merkez edinerek bazı illerimizi gezdik. Ben, beş on ilimiz müstesna, ülkemizin hemen hemen bütün illerini gezdim ama bu gezide olduğu gibi gezmek amacıyla değil, İslâm’ı tebliğ özel amacıyla konferans için gittim. Bu sebeple 1973-74’lerde Ordu’ya gezi için gitmiş olamam. Ama bazı konferanslarım gibi Ordu konferansımı da netleştiremedim. Ama önemli olan vermek istediğimiz mesajdır.

Ordu’nun Merkez Şahsiyeti Dursun Ali Demirci

Ordu’ya gittiğimizde, Ordu’nun merkez şahsiyetlerinden biri olan Dursun Ali Demirci’nin evinde kaldım. Dursun Ali Efendi İmam Hatip Okulu hocalarına kiraladığı 8 daireli evinin bir katını misafirlere ayırmıştı. İslâmî çizgisi olup Ordu’ya gelen resmi veya sivil herkes Dursun Ali Efendi’nin misafiri olurdu. MSP İl Başkanı olduğu için Erbakan Hoca ve diğer MSP yöneticileri de onun evinde kalırdı. Ben de onun misafiri olmuştum. Misafiri olduğum gece, evde bir misafir daha vardı. Evin sessizliği dikkatimi çektiği için sorduğumda, çocuğu olmadığını öğrendim. Onun bu misafirperverliği beni çok etkiledi, arz edeceğim.

Gençlik yıllarında Ordu’da bir süre öğretmenlik yapan Prof. Dr. Celal Kırca kardeşimizin ifadesine göre, yürekli bir adammış da Dursun Ali Efendi.

Ordu’nun bilinen en güzel noktası olan Cihan Lokantası onundu. Doğal olarak Ordu’nun ileri gelen resmi ve sivil ricali yemeklerini Cihan’da yerlerdi.

Hakime Söylenen İçki Yasağı

Ordu’ya yeni tayin edilen bir üst düzey hakim de Cihan lokantasına takılır. Bir gün içki servisi yapılmasını ister, Dursun Ali Efendi’ye haber verilince o da hakimin yanına gider ve “Lokantamızda içki servisinin yasak olduğunu” söyler. Hakim Bey “ne demek efendim, ben belediye ile görüşür yasağı kaldırtırım” deyince Dursun Ali Efendi de şöyle der:

– Yasak büyük yerden; insanın yaratıcısından geliyor. Belediyenin kaldırma yetkisi yok.

Hamdolsun hayat adamıyım, pek çok kişi tanıdım ama gerçekten Dursun Ali Efendi gibi gereğinde taviz vermez olan müslümanlarımız çok az.

Anadolu konferanslarına gittiğimde, masraf olmasın diye otelde kalmayı değil, evde misafir olmayı isterdim. Misafirperverlik ruhunu da yitirmememiz gerekiyordu.

Dursun Ali Efendinin Örnekliği

Dursun Ali Efendi örneğini görünce, ben de bir dairemi misafirler için ayırma kararını verdim. Kasımpaşa’dan Emirgan’a taşınınca, Kasımpaşa’daki evimin en güzel manzaralı dairesini dayalı döşeli olarak misafirlere ayırdım. Ama işletemedim. Misafir uzaktan ağırlanamıyordu.

-Allah rahmet eylesin- Dursun Ali Efendi beş altı ay önce vefat etti. Ama ben onu yaklaşık yarım asır önceki izlenimlerim ve duyumlarımla anıyorum. Kim bilir yazdığımız bu anılar da bizim hayırla yâd edilmemize sebep olacak, inşallah. Yaptığımız küçücük şerler gibi hayırların karşılığını bulacağımıza göre ömrümüzü değerlendirmeye çalışmalıyız. Çünkü Peygamberimiz, hepimizin pişmanlık duyacağımızı bildiriyor; bazılarımız günahları terk edemediği, bazılarımız da hayırlarını artıramadığı için.

Hayırla anılmak niyazımızla bir başka bölüme geçerken, 10 Ocak 1990 da Ordu’ya bir daha gelip Cihan Lokantasında yemek yediğimizi de not olarak düşelim.

(Devam edecek)