Sen de Ona Vur

Şiddet, yetişkinlerde olduğu kadar çocuklarda da varlığını gösteren bir eylem ne yazık ki. Özellikle enerjilerin yükseldiği bahar aylarında parklarda ve okullarda kavga sesleri daha fazla yükselmeye başlar. Ebeveynleri ve öğretmenleri çoğu zaman çaresiz bırakan bu durum neden ortaya çıkar?

Şiddet öfkeyi ifade biçimidir aslında. Kendisini sözlü olarak ifade edebilmeyi öğrenememiş ya da kendisini ifade edebilecek ortamı bulamamış çocuk ve yetişkinlerin kullandığı bir yöntemdir. Çocuk kardeşini kıskanır. Bunu açıkça ifade edemez ve her fırsatta kardeşine vurur. Çocuğun istek, ihtiyaç ve sorunları vardır. Büyükleriyle yaşadığı İletişim bozukluğu yüzünden öfkesini çevresine uyguladığı şiddetle atmaya çalışır. Çocuk dil gelişimi tamamlamamıştır. Okulda arkadaşı oyuncağını elinden alır. Çocuk “onunla ben oynuyordum “ açıklamasında bulunamaz ve arkadaşına vurur. Tüm bu örneklerdeki şiddetin temeli çocuğun “kendini ifade edemeyişidir “. Burada ebeveyne ve eğitimciye düşen sorunun kaynağındaki duyguyu anlayıp, çocuğa bu duygu ve düşüncesini sözel olarak ifade edebilecek ortamı yaratması ve öfkesini kontrol edebilmesini öğretmesidir.

Şiddetin diğer ve önemli nedenlerinden biride yetişkinlerin “rol model “ oluşlarıdır. Çocuk daha bebeklik döneminde başını masaya çarptığı zaman büyükleri “şimdi döveriz biz o masayı” açıklamasında bulunur. Burada çocuk ilk eğitimini fiziksel şiddet tavsiyesiyle alır. Çocuk büyüğüne arkadaşım bana vuruyor der. Büyüğü kendisini korumayı bilmeli düşüncesiyle “sende ona vur” der. Çocuk kendini korumanın doğru arkadaş seçiminde ve kendini sözel olarak ifade edebilmede değil “gördüğü tepkinin aynısını uygulamada” olduğunu düşünür. Baba sinirlenir, sözünü dinletmek için sesini yükseltir, bağırır. Babasına hayran çocukta arkadaşlarına sözünü dinletmek için aynısını yapar. Ebeveyn her akşam sevdiği diziyi büyük bir hayranlıkla izler. Dizi kahramanı belinde silahıyla “kahraman adam ”dır. Çocuk kahramanlığın ve gücün silahta olduğunu düşünür. Ebeveyn biraz sussun diye çocuğun eline kontrol etmeksizin tablet verir. Çocuk vurduğu kuşlarla puan kazanan bir oyun oynuyordur. Çocuk yaramazlık yapar, ebeveyn çocuğa vurarak cezalandırır. Çocuk ta arkadaşlarına kızdığı zaman onları aynı yöntemle cezalandırır. Tüm bu örneklerdeki şiddet çocuğun örnek alarak taklit etmesi sonucu ortaya çıkmıştır. Ebeveynlere düşense çocuklarına şiddet örneği olmamak ve örnek olan durumlardan uzak tutmaktır.

Burada bahsedemediğimiz bir çok nedeni  ve çeşidi olan şiddet, çocuğun ahlaki, psikolojik ve inanç olarak doğru yetiştirilmesi ile önlem alınabilecek bir durumdur. Biz bu yazımızda yalnızca doğru eğitim ile şiddete engel olunabilecek durumlardan bahsedebildik. Çocukları doğru eğitimle yetiştirebilmek de yetişkinlerin doğru eğitime ve bilgiye sahip olması ile olacaktır. Bunun içindir ki Dinimiz İslâm yetiştirici olan yetişkinlerin eğitimini öncelemektedir.

Yüce Rabbimiz Kur’ân-ı Kerîm’de kendileri için Cennet hazırlanacak olan müminlerin bir özelliğinin de şiddete dönüştürmeksizin öfkelerini yutanlar olduğunu açıklamaktadır. (Âl-i İmran 134; Şûra 37) Peygamberimiz de öğüt isteyen sahabilerine öfkelenmemelerini; kendilerini öfkelendirecek ortamlar ve ilişkilerden uzak durmalarını öğütlemişlerdir. (Buharî Edeb76)

Dinimizin şiddete bakışı ve tavsiyelerini anlamak için Ali Rıza Demircan hocamızın İslâm ve Şiddet, İslam Şiddet Değil Adalet Dinidir, ve Toplumsal Şiddetin Sebepleriadlı yazılarının okuması ve dinlenilmesini tavsiye ederiz.

Rabbim tüm Müslüman ebeveynlere İslam ahlakı üzerine evlat yetiştirebilmeyi nasip etsin.

Gelişen Olaylara İslami Bakışın Adresi