MÜLTECİLERİN YİYECEK VE BARINAKLARDAN FAZLASINA İHTİYACI VAR

Mülteci Sorunları – 1

Myanmar’daki Rohingyalar gibi zorla yerinden edilmiş insanların hakikate, adalete ve hatırlanmaya ihtiyaçları var.

Çatışma, şiddet veya doğal afet nedeniyle dünya çapında 35,3 milyondan fazla insanın zorla yerinden edilmesiyle, benzeri görülmemiş bir küresel mülteci krizi mevcut. Geçen ayki Dünya Mülteciler Günü gibi etkinlikler, zorla yerinden edilmiş kişiler hakkında daha fazla farkındalık oluşturmayı teşvik ediyor, ancak mültecilerin ihtiyaçları ve haklarına ilişkin dünya çapında bir diyaloğun kapsamı hâlâ çok sınırlı. Artan bu nüfusun, özellikle de yerinden edilmeleri temel insan hakları ihlallerinin sonucu olduğunda, yalnızca yiyecek ve barınma gibi fiziksel ihtiyaçlarının değil, aynı zamanda hakikat, adalet ve anıtlaştırma gibi soyut ihtiyaçlarının da olduğunu kabul etmemiz kritik önem taşıyor.

2017 Ağustos’undan bu yana Myanmar’da Arakan Eyaleti’ndeki zulümden kaçan ve Bangladeş’e yerleştirilen yaklaşık 1 milyon Rohingya mültecisi, hükümetin onay verdiği zulümler nedeniyle yerinden edilmiş kurbanların karşı karşıya olduğu karmaşık ihtiyaçların en iyi örneğini sunuyor.

Kendi dilleri ve kültürlerine sahip Müslüman bir etnik azınlık olan Myanmar’ın Rohingyaları, Myanmar ordusu Tatmadaw tarafından onlarca yıldır toplu katliamlara, zorla gözden kaybolmaya, tecavüze, işkenceye ve diğer ihlallere maruz kaldı ve bu da yakın tarihte en büyük zorunlu insan göçüne neden oldu.

Bangladeş’te, bu mültecilerin çoğunluğu, yüzde 40’tan fazlası 12 yaşın altında olan kadın ve çocuklardan oluşuyor ve bunların tümü psikososyal desteğe ve en azından bir tür çözüme ihtiyaç duyuyor ve bunu hak ediyor.

İdeal bir dünyada bu, Arakanlı mültecilerin adalet süreçlerine katılmalarını gerektiriyor. Bunun içinde gerçekleri araştırma komisyonu benzeri bir mekanizmanın oluşturulması ve burada mültecilerin deneyimlerine tanıklık etme fırsatı verilmesi, hesap verme noktasında sorular sorulması ve suçluların sorumlu tutulmaları noktasında harekete geçmeleri için teşvik edilmesi yer alıyor. Gerçekte, bu tür resmi önlemlerin yakın zamanda alınmasının ihtimali düşüktür. Ancak bu, Myanmar’da Bangladeş’in Rohingya nüfusuna karşı işlenen suçlara ve çektikleri ıstıraba odaklanma talebini ortadan kaldırmaz.

Elbette, doğruyu söyleme girişimleri ve hesap verebilirlik çabaları söz konusu olduğunda, mülteci topluluklarının doğaları gereği sürekli farklı yerlere göç etmeleri duruma özgü zorluklar ortaya çıkarıyor. Mültecilerin genellikle kendi bağımsız medyaları yoktur ve nadiren kendi adlarına konuşma fırsatına sahip olurlar. Ev sahibi ülkeler arasında, örneğin bir milyon yeni sakinin birlikte ve dolayısıyla potansiyel olarak yıkıcı bir ses çıkarmasını önlemek için mültecilerin organize olmasını ve ifade yollarını sınırlama yönünde evrensel bir eğilim var.

Yazan: Adalet, Hakikat ve Uzlaşma için Küresel Girişim Program Direktörü (Program Director for the Global Initiative for Justice, Truth and Reconciliation) –  Dario Colmenares Millan

-Devam edecek.

Çeviren: Zehra Kaya

Kaynak: https://www.aljazeera.com/opinions/2023/7/16/refugees-need-more-than-food-and-housing