islami haberdini haberortadoğu haberleriislam coğrafyası
DOLAR
32,4375
EURO
34,7411
ALTIN
2.439,70
BIST
9.915,62
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul
Az Bulutlu
16°C
İstanbul
16°C
Az Bulutlu
Pazartesi Az Bulutlu
17°C
Salı Az Bulutlu
17°C
Çarşamba Az Bulutlu
19°C
Perşembe Hafif Yağmurlu
18°C

PARMAK SALLAMAK YA DA SALLAYAMAMAK…

PARMAK SALLAMAK YA DA SALLAYAMAMAK…

Çok İlginç Değil mi?

2019 yılı ikinci yarısına varmadan başlayan Covid-19 pandemisi salgını yaklaşık iki yıl sürdü. Bütün dünyada insanlar evlerine kapatıldı. Aşılar dayatıldı. İlaçlar dayatıldı. Seyahatler, ticaret, görüşmeler, eğitim vs. vs. hepsi kısıtlandı. Adeta hayat durduruldu.

Bunun elbette çok büyük bir faturası vardı. O fatura da ancak çok büyük projeler tarafından karşılanabilirdi ki yönetimler itiraz etmesinler.

Nitekim de yönetimler itiraz etmediler!

Şimdi farklı bir pencereden bakalım ve sonuçlar üzerinden süreç yorumlayalım.

Bir pandemide NORMAL olan işleyiş prokoller şudur;

Bu bir salgın hastalıktır. Normal olarak hastalığa bağlı krizler çıkması gerekirdi. İlaç krizi, tıbbi cihaz/alet krizi, sağlık personeli krizi, yatak ve bakım krizi vb. gibi etkileri olurdu

HAYIR. bunların hiçbiri olmadı.

ANORMAL bir şey oldu.

Küresel bazda, ARABA krizi yaşadık.

Araç üretimleri durdu.
Fabrikalar kontak kapattı.
Araçların hepsinin ihtiyacı olan chipler bulunamadı.
Konteynerler bulunamadı.
Talep olmasına rağmen araç bulunamadı.

– Bu arada da modeli eskimiş araçlarda piyasada “çantada keklik altın” değerinde görüldü.

Bu zaman zarfında (3 sene içerisinde) bütün araç firmaları hızla elektrikli araçlara geçiş yaptılar ve ürettikleri elektrikli araçlarını piyasaya sürdüler. Gelecek hedeflerini de elektrikli araçlar üzerinden ifade etmeye başladılar. Şehir planlayıcıları da bunlar üzerinden hemen şehir düzenlemelerini yenilediler. Petrol üreticileri ve perakende satıcıları bile üretim kayıplarına ses çıkarmayıp bütün satış yerlerine elektrik şarj üniteleri kurdular.

Sanki bütün araç üreticileri ve akaryakıt istasyonları, böyle bir geçiş için üç yıllık bir duraksama yaptırttılar. İşlerini ve aralarındaki bölüşümü hallettiler. Sonra da normal hayata yeniden yol verdiler. Elektrikliler de “suhuletle” devreye girmiş oldu.

Daha da yeni yakıt (hidrojen gibi) çalışmaları başlatıldı.

Bu arada hiç kimse de her ne hikmetse, pandemiden dolayı onları parmakla işaret etmedi ya da onlara parmak sallamadı. Belki de işaret edemedi parmaktra sallayamadı.

Ama sürecin sonunda kazananlar ise yine onlar oldu!

Öyle değil mi,
Çok ilginç!

Prof. Dr. Mete Gündoğan

ETİKETLER: covid, ÜSTMANŞET, yazarlar
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.